Erbaalı İrfan Aydın Web Sitesi....

Ucb kelimesi sözlükte “kişinin kendini beğenmesi, kibirlenmesi, böbürlenmesi veya şımarması” manalarına gelmektedir. Ucb kelimesi, İslam dininde yer alan bir kavram olarak ise, bir kimsenin sahip olduğu amel, maharet, sanat, mal, makam, güzellik ve ilim gibi birçok nimeti büyük görerek bu nimetleri bahşeden o gerçek sahibini Allah’u tealayı unutması, sonra ise bununla birlikte bir gün toprak olacağını düşünmemesi demektir. Bu huy İslam dininde çok kötü bir huydur. Bir kimsenin kendini beğenmesi, kibir ve gurura kapılması ve bu hal ile yanlış yola düşmesi ucbun getirmiş olduğu bir şeydir. Ucb bir insanın ruhi yükselmesine ve manevi kurtuluşa çok büyük bir engeldir.

 

Zira kul, kulluğu yani acizliği ile değer kazanır ve yüce Mevla’sına yaklaşır. Ucb ise kulu, kulluktan çıkararak kişinin kendini olduğundan çok daha değerli ve adeta kendini sahip olduğu her şeyin hakimi olarak yaptığı şeyleri kendisinden bilmesidir.

 

Tasavvufta ucb konusu çok zikredilir. Zira tasavvuf kulun Mevlasına yükselişini gaye edinmiştir. Bu ise insanın kul olduğunun bilincine sahip olması ile mümkündür. Fakat ucb insanı bu durumun tam tersi bir duruma düşürmektedir. Bu nedenle tasavvuf ehli bu durumdan uzak durmak için ellerinden geleni yaparlar. Tabi ki bu tutum tasavvufa özel bir konu değildir. Aklı selim her Müslüman bu konunun bilincinde olmalı ve olabildiğince bu hassasiyete dikkat etmelidirç